Hoc est vim afferre, Torquate, sensibus, extorquere ex animis cognitiones verborum, quibus inbuti sumus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Recte dicis; Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Duo Reges: constructio interrete. Vide, quaeso, rectumne sit. Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Dat enim intervalla et relaxat. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis?

Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda.
Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint.
Quae contraria sunt his, malane?
Etenim si delectamur, cum scribimus, quis est tam invidus, qui ab eo nos abducat?

Quae dici eadem de ceteris virtutibus possunt, quarum omnium
fundamenta vos in voluptate tamquam in aqua ponitis.

Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est
moderatio cupiditatum rationi oboediens.

Neutrum vero, inquit ille. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit. Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt;

Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur;
Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non multum ab Erilli levitate aberrabimus.
Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?
Consequens enim est et post oritur, ut dixi.
Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit.

An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt?

Recte dicis;: Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter.
Quid ergo?: Erat enim res aperta.
Pollicetur certe.: Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere.
Quid vero?: Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria.
Nulla erit controversia.: Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem.
Bork: Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum.
Frater et T.: Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur.

Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim. Quae cum essent dicta, discessimus. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest.